Παρακαλούνται οι γονείς να επικοινωνούν με το σχολείο στο email του: mail@dim-dafnon.ira.sch.gr

Κατηγορία: Η εφημερίδα μας

NOEMBRIOS

NOEMBRIOS

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ     Καλό μήνα!

Πόσα ονόματα, προσωνύμια δεν πρόσθεσε ο λαός και σε τούτον δω τον μήνα. Πρωτ΄άπό όλα εμείς οι Κρητικοί τον αποκαλέσαμε Μεθυστή και  Αγιομηνά ο Ηρακλειώτης. Κι ύστερα είπαν πως είναι ο Φιλιππιάτης, ο Ανακατεμένος που δεν γνωρίζει τι καιρό θα κάνει, ο Σκιγιάτης και Χαμένος αφού οι μέρες του « χάνουν το φως τους », ο Παχνιστής και Μεσοσποριάς , o Ταξιάρχης  και o Βροχάρης. Ο Νιαστής για τα τελευταία οργώματα (νεάσματα) της γης. Ο Καφεδής, ο Άμυαλος, ο Μοναχησιάρης και ο Αντριάς. Ο Κρασομηνάς  αφού τώρα είναι  η ώρα να ανοίξουν τα καινούργια κρασιά. Ο Κρυουλιάρης, ο  Φτωχός μα και Ευλογημένος γιατί ο καρπός της ελιάς τούτο τον μήνα  είναι έτοιμος και οι γεωργοί βιάζονται να τον μαζέψουν να τον αλέσουν και να΄χουν όσο γίνεται πιο γρήγορα τούτο το πολύτιμο υγρό, το λάδι τους, πριν τα Χριστούγεννα!

Την 1η του μήνα οι Άγιοι Ανάργυροι, ο Κοσμάς κι ο Δαμιανός , οι κοινωνικοί θεραπευτές που δεν δέχονταν ποτέ  αμοιβή , ανοίγουν το καλαντάρι. Γνωστή η παράδοση που θέλει να αφιερώνουν στην εκκλησιά τη μέρα της γιορτής τους όσοι το΄χουν τάμα ένα πρόβατο, ένα κατσίκι ή ένα βόδι που θα το σφάξουν και θα το προσφέρουν στους πανηγυριστές  «δωρεάν».  Μάλιστα λένε πως κάποτε ένας άνθρωπος που δεν πήγε το ζωντανό του στους αγίους, το μετάνιωσε, κι εκείνο μόνο του πήγε στην εκκλησιά να θυσιαστεί.

Την μέρα του Αι Γιώργη του Μεθυστή στις 3 του Νοέμβρη, οι γεωργοί ανακατεύουν το σπόρο με άλλους καρπούς και στάρι  από την περσινή χρονιά και προσθέτοντας ένα ρόδι, ένα σκόρδο, σησάμι κι  ένα καρύδι  τα βάζουν σε μια σκάφη, ανάβουν  τρία κεριά, στη χάρη του Αγίου και σαν τελειώσουν με τη σπορά σπάζουν και τρώνε το ρόδι για να γεμίσει η χρονιά σιτάρι. Λένε πως οι γεωργοί μέχρι να αποσπείρουν δεν κάνει να ξυρίζονται. Την ίδια μέρα ανοίγουν τα κρασιά και η δοκιμή τους γίνεται αμέσως  μετά την εκκλησία με τη συμμετοχή πολύ κόσμου. Ιδιαίτερη γιορτή για τους Κρητικούς που βρίσκει τους προσκυνητάδες να παίρνουν μαζί τους νταμιτζάνες με το « νιό κρασί» μαζί τους στην εκκλησιά και να το καλοπίνουν μετά  το τέλος της λειτουργίας:

« Πάντα τσι τρεις του Νοεμπριού και τσ΄ εικοστρείς τ΄ Απρίλη,

πανηγυράκι γίνεται στ΄Αϊ Γιωργιού τη χάρη?»

Στις 8 του Νοέμβρη γιορτάζει ο Μιχαήλ ο Ταξιάρχης με τον αρχάγγελο Γαβριήλ  που   θεωρείται ο  ψυχοπομπός άγγελος και απεικονίζεται με ρομφαία και ζυγαριά. Λένε πως την παραμονή της γιορτής δεν αφήνουν  τα παπούτσια έξω από το σπίτι για να μην τα δει ο άγιος και  θυμηθεί να «περάσει  από το σπίτι τους » και πάρει  την ψυχή τους. Σ΄ άλλα  μέρη της Ελλάδας πάλι θεωρούν τον Άγιο Ταξιάρχη σαν προστάτη των Ναυτικών. Την επόμενη μέρα στις 9 του μήνα γιορτάζει ο Άγιος Νεκτάριος.

Η γιορτή του Αϊ Μηνά στις 11 του Νοέμβρη συνδέεται με την δοξασία που αντλείται κι από τη σύνδεση του ονόματος  του Αγίου με το ρήμα μηνώ. Θεωρείται ο μηνυτής κάθε αδικίας  και ο φανερωτής των χαμένων ή κλοπιμαίων πραγμάτων. Τον συμβολίζουν έφιππο οι εικόνες γιατί καταδιώκει κάθε κακό. Για τους κτηνοτρόφους το μήνυμα του Αϊ Μηνά είναι ακόμα πιο σοβαρό. Η γιορτή του προειδοποιεί για το δυνατό κρύο και τα χιόνια που έρχονται. Λένε πως εκείνη την μέρα οι τσομπάνηδες αν είναι ακόμα πάνω στα βουνά φοβούνται για την εμφάνιση του λύκου κι  ο άγιος τους ειδοποιεί σαν εμφανιστεί κοντά στο κοπάδι τους. Γι αυτό την μέρα της γιορτής του οι γυναίκες δεν ανοίγουν ψαλίδι που μοιάζει με το στόμα του λύκου , ούτε οι άντρες σουγιά για να μην ανοίξει κι εκείνος το στόμα του. Σε άλλες περιοχές της Ελλάδας οι βοσκοί κάνουν ένα σπάγκο από μαλλί του προβάτου και τον δένουν τρεις φορές. Έτσι πιστεύουν πως δένουν το στόμα του λύκου, που ακόμα κι αν καταφέρει να μπει στο κοπάδι με το στόμα κλειστό δεν θα κάνει ζημιά. Συγχρόνως σε πολλά χωριά έραβαν κείνη την μέρα και « τα κακά στόματα». Μια γυναίκα δηλαδή παίρνει ένα κομμάτι πανί και μια βελόνα κι αρχίζει να περνάει βελονιές μπροστά στις άλλες γυναίκες και ακλουθεί ένα διάλογος : « Ράβω, ράβω; – Τι  ράβεις ; – Ράβω το στόμα της ?..»

Είναι ο πολιούχος Άγιος του Χάνδακα , της σημερινής πόλης του Ηρακλείου με πολλές ιστορίες για τα θαύματα του ιδιαίτερα την περίοδο που οι Τούρκοι είχαν  κατακτήσει την πόλη του.

Στις 12 του Νοέμβρη γιορτάζει ο Αϊ Γιάννης ο Ελεήμονας και την επομένη, στις 13 ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Και φθάνουμε πια στη μέση του μήνα περίπου, με τη γιορτή του Αγίου Φιλίππου στις 14 του Νοέμβρη. Μια παράδοση θέλει τον Φίλιππο να είναι ένας φτωχός γεωργός , ο οποίος όλη μέρα δούλευε στο χωράφι του. Το βράδυ σαν γύρισε στο σπίτι του , έσφαξε το μοναδικό του βόδι και μοίρασε το κρέας στους συγχωριανούς του για να αποκρέψουν μιας  και την επομένη ξεκινάει το σαραντάημερο της  νηστείας μέχρι τα Χριστούγεννα. Το πρωί σαν σηκώθηκε βρήκε δυο ζώα στο παχνί του το δικό του κι ένα άλλο ακόμα πιο δυνατό. Δώρο θεού είπαν και θαύμα κι επειδή ο ίδιος ήταν πολύ καλός και αγαθός άνθρωπος όταν πέθανε άγιασε?

Στις 18 του Νοέμβρη γιορτάζει ο Άγιος Πλάτων ή Πλάτανος. Μέρα αστρονομικής παρατήρησης κατά τους βοσκούς. Η Πούλια αρχίζει πια να μην φαίνεται τις νύχτες γιατί δύει κι όπως χαρακτηριστικά λέει ο λαός μας « φιλεί τον ήλιο και χάνεται». Τούτη τη μέρα αρχίζουν τα μαντέματα του καιρού ίσαμε τα Χριστούγεννα για σαράντα δηλαδή μέρες περίπου και λένε πως θα είναι ο ίδιος  όπως και εκείνη την ημέρα κι όλες οι υπόλοιπες. Υπάρχει και μια ιστορία που μιλάει για το συνδυασμό του Πλάτωνα με το δέντρο Πλάτανος. Κάποτε, λένε, έδωσε διαταγή ο Σουλτάνος στον Πατριάρχη , να πάρουν οι Χριστιανοί έναν πλάτανο που ήταν μπροστά στο παλάτι του, δικός  τους, και το σκοτείνιαζε, χωρίς όμως να τον κόψουν και να τον πάνε αλλού, αλλιώς θα τους έσφαζε όλους. Δύσκολο πράμα γιατί ο πλάτανος ήταν πελώριος. Ο Πατριάρχης παρακάλεσε με τους Χριστιανούς το Θεό , τρεις μέρες με προσευχή και νηστεία, να τους δώσει φώτιση. Τότε, με τη θεία οδήγηση, βρήκαν ένα φτωχό παπουτσή ? μπαλωματή, που ήταν άγιος άνθρωπος, και πήγε κείνος μπροστά στο δέντρο και με το λόγο του μόνο, εκείνο μετακινήθηκε. Κι έτσι σώθηκαν όλοι.  Ο μπαλωματής ήταν ένας αγιασμένος άνθρωπος , ο Άγιος Πλάτωνας.

Στις 21 Νοέμβριου , άλλη μια σημαντική γιορτή, των Εισοδίων της Θεοτόκου. Είναι της Παναγιάς της Αρχισπορίτισσας , της Μεσοσπορίτισσας ή της Ξεσπορίτισσας ανάλογα με το πιο στάδιο βρίσκεται η σπορά. Λέγεται επίσης και Πολυσπορίτισσα επειδή εκείνη την μέρα βράζουν πολυσπόρια, μείγμα δηλαδή από τα γεωργικά προϊόντα του σπιτιού κριθάρι, σίκαλη, καλαμπόκι, φασόλια, ρεβίθια, κουκιά και κυρίως σιτάρι. Το πάνε στην εκκλησιά για ευλογία  το μοιράζουν μετά στο εκκλησίασμα και ένα μέρος του επιστρέφεται στο σπίτι και το δίνουν και στα ζώα ιδιαίτερα στα « καματερά βούγια» ,όπως λέγονται στην Κρήτη, ενώ το υπόλοιπο το ρίχνουν στο χωράφι για « να αναπαυθεί ο σπόρος ». Σε άλλες περιοχές το προσφέρουν στις βρύσες , τα ρίχνουν μέσα στο νερό και να λένε : « Όπως τρέχει το νερό να τρέχει και το βιός ». Είναι ημέρα ορόσημο για το τέλος της σποράς .Πρέπει να τελειώσει γιατί ότι κι αν σπείρουν οι γεωργοί από την επομένη δεν θα βλαστήσει.

Στις 25 Νοεμβρίου είναι  της Αγίας Αικατερίνης με την γνωστή παράδοση να βλέπει στον ύπνο της τον Χριστό να της φοράει δακτυλίδι και το πρωί να το βρίσκει στο χέρι της. Λόγω αυτού του περιστατικού , πιστεύουν πως τα ανύπαντρα κορίτσια πρέπει να στολίζουν την εικόνα της , την ημέρα της γιορτής της .Πάνε στην εκκλησιά από βραδύς άρτους με σφραγίδες. Ο παπάς θα δώσει σε κάθε κοπέλα μια σφραγίδα, ένα κομμάτι δηλαδή, από άρτο και αφού το βάλει κάτω από το μαξιλάρι της και πει και μια σειρά λόγων , τότε σίγουρα μετά από τρεις νύχτες θα ξέρει ποιος θα είναι ο μελλοντικός της σύντροφος.

Ο Άγιος Στυλιανός την επομένη στις 26 θεωρείται « Στύλος » προστασίας και  υγείας ιδιαίτερα των άρρωστων παιδιών .

Την τελευταία μέρα του μήνα του Αγίου Αντρέα λένε πως το κρύο αντρειεύει  και ο Άγιος αυξάνει τα σπαρτά. Κι είναι συνήθεια τούτη τη μέρα να κάνουν τηγανίτες κι όποιος δεν το κάνει θα τρυπήσει το τηγάνι του. Γι αυτό κι ο Άγιος λέγεται Τρυποτηγανάς ή Τρυποτηγανίτης.

Ο Νοέμβρης, τέλος, είναι ο μήνας που για τους γεωργούς ανά δύο χρόνια συλλέγουν τον καρπό της ελιάς. Το λιομάζωμα και οι μαζώχτρες έχουν υμνηθεί από πολλούς ποιητές, έχουν ζωγραφιστεί από ακόμα περισσότερους ζωγράφους και πλήθος συγγραφέων έχουν γράψει για τούτη την κουραστική αλλά ευλογημένη δουλειά.

«?Πάλι σηκωθήκαμε νωρίς. Νοέμβρης μήνας κι έκανε κρύο πολύ. Ένας ήλιος αλλά με «σκληρά δόντια» είχε αρχίσει να κάνει την εμφάνισή του στον ουρανό. Ετοιμαζόμασταν από χθες, φορτώναμε το αυτοκίνητο με τα λιοπανα, τα σακιά, τις βέργες , το μεγάλο λαγήνι με το νερό, και το μικρό τραντζιστοράκι του μπαμπά. Πάντα το είχε μαζί του για να ακούει, έλεγε, τα νέα του κόσμου. Θα πηγαίναμε να βοηθήσουμε την Ασημένια μας, την αγαπημένη μας ελιά, να γεννήσει, να μαζέψουμε τον καρπό της. Πρωί πρωί λοιπόν ανεβήκαμε κι μείς στην καρότσα του φορτηγού και χωρίς να λογαριάζουμε το κρύο, σκεπασμένοι με μια κουβέρτα, κινήσαμε για τον μεγάλο κάμπο. Με σα σε λίγη ώρα  Σαν φτάσαμε στο λιόφυτο  και την είδα, μου φάνηκε κουρασμένη. Σαν φτάσαμε την είδα κάπως κουρασμένη αλλά με ένα αχνό χαμόγελο σ΄λο της το ?είναι! Τα κλαδιά της ήταν κατάφορα από μικρές ελίτσες και ένα σωρό είχαν πέσει κάτω στο χώμα. Δεν άντεχαν να μας περιμένουν. Στρώσαμε γρήγορα γρήγορα τα πανιά από κάτω της. Σαν ετοιμόγεννη γυναίκα έμοιαζε. Πήρα το καλάθι μου κι άρχισα να μαζεύω το καρπό που είχε πέσει γύρω της. Κάποια στιγμή ακούμπησα στον κορμό της και θαρρώ πως άκουσα από μέσα της μια φωνή να λέει ? « Γρήγορα παιδιά μου, γρήγορα?» Μαζί μας είχαν έρθει κι άλλοι εργάτες , γυναίκες κι άντρες κι όλοι άρχισαν να κτυπάνε τα κλαδιά της και ο πολύτιμος  καρπός, σαν βροχή, άρχισε  να πέφτει πάνω στα πανιά. Πίστευα πως ο πόνος που ένοιωθε, έμοιαζε με εκείνον  της μάνας που  μόλις δει το παιδί της να γεννιέται τα ξεχνά όλα?

Έτσι κι η Ασημένια μας μέσα σε λίγη ώρα , σαν να ψήλωσε κι αλάφρωσε. Ελάχιστες ελιές είχαν μείνει πάνω της , δώρο για τα πουλιά του χειμώνα, κι εκείνη όρθωνε  το ανάστημα της ξανά, κουρασμένη μεν  αλλά πολύ ευτυχισμένη. Τα΄ χε καταφέρει μια χαρά. Πάνω από δέκα τσουβάλια είχαμε μαζέψει μόνο από το δικό της δέντρο κι ήταν η ώρα για το κολατσιό μας. Καθίσαμε κάτω από τα κλαδιά της και φάγαμε ψωμί, ελιές , ντομάτα και φέτα. Την κοίταξα, της έκλεισα το μάτι  συνωμοτικά, σαν να της έλεγα [ως όλα πήγαν καλά και σε λίγο θα ξεκινούσαμε το παιχνίδι .Θα σκαρφαλώναμε πάνω της και χίλιες δυο περιπέτειες και ιστορίες θα ξεκινούσαν.

Εκείνη τη στιγμή φύσηξε ένα μικρό αεράκι και πήρε τη σκέψη μας, την ακούμπησε πάνω στα κλαδιά της, να νοιώσει , να καταλάβει ?Κι εκείνη κούνησε τα κλαδιά της γεμάτη ζωντάνια πια? απαντώντας μας με αυτόν τον τρόπο πως ήταν πανέτοιμη για όλα ?».*

Καλό μήνα!

 

Πηγές :

Τα φθινοπωρινά, Δημ. Λουκάτος, εκδ. Φιλιππότη

Ελληνικές Γιορτές και έθιμα Λαϊκής Λατρείας, Γ.Α. Μέγα, εκδ. Εστία, 2012

*«Λόγια του αέρα»,  Συλλογή Διηγημάτων, Μπετεινάκη Ελένη ,Ηράκλειο 2014

zhtunteanagnostes.blogspot.gr

TAGS

 

IOYNIOS

IOYNIOS

Ο έκτος εγγονός του χρόνου, ο πρώτος γιος του καλοκαιριού!

Ο έκτος εγγονός του χρόνου, ο πρώτος γιος του καλοκαιριού!

Camille-pissarro
Ο έκτος εγγονός του χρόνου, ο πρώτος γιος του καλοκαιριού!

Vincent van gogh
Ο έκτος εγγονός του χρόνου, ο πρώτος γιος του καλοκαιριού!
Ο έκτος εγγονός του χρόνου, ο πρώτος γιος του καλοκαιριού!

Vincent van gogh
Ο έκτος εγγονός του χρόνου, ο πρώτος γιος του καλοκαιριού!
Ο έκτος εγγονός του χρόνου, ο πρώτος γιος του καλοκαιριού!
Ο έκτος εγγονός του χρόνου, ο πρώτος γιος του καλοκαιριού!

Τάσσος
Ο έκτος εγγονός του χρόνου, ο πρώτος γιος του καλοκαιριού!
Ο έκτος εγγονός του χρόνου, ο πρώτος γιος του καλοκαιριού!

Vincent van gogh

  • Google+

Ιούνιος ? «Αρχές του θεριστή του δρεπανιού μας η γιορτή?!»

της Ελένης Μπετεινάκη

Ένας αραβικός μύθος θέλει το στάρι να ήταν κάποτε το δέντρο της γνώσης και στον Παράδεισο να είναι  το πιο μεγάλο και το πιο όμορφο απ΄ όλα. Μα μετά από την «αμαρτία» του Αδάμ, μίκρυνε και ίσα ίσα που καταφέρε να ανέβει λίγο πιο πάνω από την επιφάνεια της γης. Έτσι το γνωρίσαμε εμείς και λένε πως ο Ιούνης είναι ο μήνας που το τιμά, που το σέβεται και δίνει την δυνατότητα στους ανθρώπους να μαζέψουν την πρώτη και βασική ύλη για την παρασκευή του πιο συνηθισμένου, απαραίτητου και αναντικατάστατου φαγητού , του ψωμιού.

Vincent van gogh

Ιούνιος ? ο έκτος εγγονός του χρόνου, ο πρώτος γιος του καλοκαιριού , ο μήνας   της προσδοκίας για το πρώτο ψωμί, ο Θεριστής της Ελλάδας, ο Κερασινός του Πόντου,ο Φανιστής της Χίου, ο Λαμπατάρης της Κέρκυρας, ο Λαμπροφόρος της Κύπρου,ο Λιοτροπιός της Κύθνου,ο Αλιτροπιός της Λέσβου, ο Αλυθτσάτσης της Καλύμνου, ο Ρινιαστής της Πάρου, ο Ορνιαστής της  Άνδρου, ο Κερασάρης των Γρεβενών , ο  Αϊγιαννίτης της Κρήτης και ο Απορνιαστής των γεωργών

Το όνομά του προέρχεται από την λατινική ονομασία της θεάς Ήρας (Juno) προστάτιδα του οίκου και του γάμου  που γιορταζόταν την πρώτη μέρα αυτού του μήνα και όλος ο μήνας ήταν αφιερωμένος σ΄αυτήν.

Αν ξεκινήσουμε με το καλαντάρι του Ιούνη με την πρωτομηνιά, τη γιορτή του  Αγίου Πνεύματος. Ημέρα επίσημα αφιερωμένη στους φωτογράφους και τους ηλεκτρολόγους και συνήθως γιορταζόταν  με μεγάλα πανηγύρια πάνω σε βουνοκορφές .Πίστευαν οι άνθρωποι τις παλαιότερες εποχές ,  πως  ήταν καλύτερα να μένει κάποιος ξάγρυπνος το  βράδυ  μιας και στο ταξίδι τους οι ψυχές στον κάτω κόσμο ίσως έπαιρναν μαζί τους μέσα στον ύπνο και το δικό τους πνεύμα να επισκεφτεί τον Άδη. Κανένας δεν πρέπει να ανέβει σε δέντρο τούτη την μέρα, ούτε λούζεται στη θάλασσα  γιατί η « κακή  ώρα » μπορεί να εμφανιστεί.

Είναι η γιορτή που συμπληρώνει το μεγάλο τριήμερο  που ξεκίνησε με το ΨυχοΣάββατο, και την Κυριακή της Πεντηκοστής που έχει σαν έθιμο παμπάλαιο με ρίζες στην αρχαία λατρεία των νεκρών να γονατίζουν στις εκκλησιές οι χριστιανοί και την ονομάζουν και Κυριακή της Γονοκλησάς.Οι ψυχές  έχουν ξεκινήσει από την προηγούμενη μέρα το κατευόδιο τους στον  Κάτω Κόσμο και ένα παλιό έθιμο στην Κρήτη  θέλει όλες οι χαροκαμένες γυναίκες, οι μάνες  ειδικά,  να αφήνουν στην πόρτα τους ένα ποτήρι νερό να μην διψά η ψυχή σαν περάσει από εκεί, στο μακρινό της ταξίδι στον Κάτω Κόσμο. Έθιμο που θυμίζει τα αρχαία  χρόνια, τα Ρουσάλια, την παλιά γιορτή της βυζαντινής περιόδου που θέλει τους τάφους όλους στολισμένους με λουλούδια και τις ψυχές να ακολουθούν τον ήλιο. Άλλα έθιμα της μέρας είναι ακόμη  τα κόλλυβα, τα κεριά που ανάβουν στην εκκλησία καρφωμένα πολλές φορές στο πάτωμα για να βρουν και πάλι οι ψυχές το δρόμο του γυρισμού , να μην σκοντάφτουν αλλά και τα κεράσματα και το γονάτισμα  πάνω σε λευκά μαντήλια ή φύλλα καρυδιάς που συμβόλιζαν τον μαύρο κόσμο του Άδη μιας και το χρώμα των χεριών αν τα ακουμπήσουν και τα τρίψουν γίνεται μαύρο και δύσκολα φεύγει?

Συνεχίζοντας μια μικρή στάση  στις 8 Ιουνίου με τη γιορτή του Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτη που γιορτάζεται με μεγαλοπρέπεια στην Δυτική Κρήτη και στις 12 του μήνα , άλλη μια γιορτή διαδεδομένη στην Κρήτη από τα παλαιότερα χρόνια  της ενετοκρατίας και της Τουρκοκρατίας ακόμη, του Αγίου Ονούφριου. Άγιος των ασκητών με λατρεία και ναό που σώζεται ακόμα και σήμερα στην κεντρική αγορά του Ηρακλείου. Στην ύπαιθρο ωστόσο όπου γιορτάζονταν, πρόσφεραν γάλα και τυρί σε όλους τους προσκυνητές για χάρη του Αγίου.

Στις 21 Ιουνίου μπαίνει επίσημα το καλοκαίρι. Είναι το  θερινό λιοτρόπι  που συμβαίνει να έχει τη μεγαλύτερη μέρα του χρόνου, μέρα που πίστευαν πως επίσης ανοίγουν τα ουράνια. Οι «Πύλες » του Ομήρου, τα «Στόμια» του Πλάτωνα είναι τα ανοίγματα που ανεβοκατεβαίνουν στον άλλο κόσμο οι ψυχές κι όσες δεν έφυγαν την ημέρα της Πεντηκοστής προλαβαίνουν τούτη την ήμερα να κάνουν το μεγάλο τους ταξίδι. Η  21η  Ιουνίου είναι αρχή του θερινού ηλιοστάσιου και η 21η Δεκεμβρίου αρχή του χειμερινού. Η μεγαλύτερη μέρα και η μεγαλύτερη νύχτα, αντίστοιχα. Οι δύο μέρες που « κρίνεται» το φως του Ήλιου και γιορτάζεται με Φωτιά, με « φωτάκια » μικρά την μέρα του Δεκέμβρη , εκείνα των Χριστουγέννων που φωτίζουν τη νύχτα και το δρόμο του Ήλιου και με αποκορύφωμα τις  πελώριες φωτιές ή λαμπαδηδρομίες την ημέρα των Φώτων  και αντίστοιχα το καλοκαίρι με τις φωτιές του Κλήδονα , του Αι Γιαννιού . Τις μέρες επίσης των ηλιοστασίων κυριαρχούν τα μαντέματα και η τύχη. Την Πρωτοχρονιά με το φλουρί της βασιλόπιτας ή την χαρτοπαιξία  τότε που η μέρα αρχίζει να μεγαλώνει, ενώ τον Ιούνιο που αρχίζει να μικραίνει, στο χάσιμο της, τα κορίτσια αναζητούν την τύχη στα μαντέματα του κλήδονα και στα σημάδια της στάχτης της φωτιάς του Αι Γιάννη.

Στα πιο παλιά χρόνια ,στις 20 του Ιούνη  διανυχτέρευαν  όλη την νύχτα οι άνθρωποι, σε ομάδες τρώγοντας, πίνοντας και χορεύοντας και μόλις χάραζε σε πολλά μέρη της Ελλάδας  έβαζαν μια  μαγείρισσα μέσα στο καζάνι , περνούσαν ξύλα από τα χέρια του καζανιού και το σήκωναν τέσσερις  άνδρες. Κατέβαιναν όλοι μαζί με αυτήν την σύνθεση στην εξοχή . Εκεί περίμεναν να βγει ό ήλιος να δουν πως γυρνά εκείνη την μέρα , σαν τον τροχό της τύχης ή αλλιώτικα, και πάλι με χορό γύριζαν πίσω και πήγαιναν στην εκκλησιά .

Την ημέρα αυτήν δεν άρχιζαν καμία δουλειά, δεν έκοβαν ρούχα, δεν φύτευαν, δεν άρχιζαν σπορά δεν έκαναν γάμο.  Το ίδιο γινόταν την ημέρα του Αϊ Γιαννιού στις 24 Ιούνη, με αποκορύφωμα τις φωτιές που άναβαν στους δρόμους  ή μπροστά από κάθε σπίτι με καλαμιές ή παλιά κοφίνια ή τρεις φωτιές τις οποίες πηδούσαν τρεις φορές και έκαιγαν  το στεφάνι της Πρωτομαγιάς που η στάχτη της μεταχειριζόταν σε αποτρεπτικούς και μαντευτικούς σκοπούς. Μέρα του αμίλητου νερού, της τύχης και των μαντεμάτων.

Και ενώ η « γιορτή » του θερισμού έχει αρχίσει και συνεχίζεται ένα μικρό διάλλειμα γίνεται στο τέλος του μήνα, στις 29,με την γιορτή των δυο αποστόλων Πέτρου και Παύλου, γιορτή πολύ διαδεδομένη στα νότια βουνά και  παράλια της Κρήτης και άρρηκτα δεμένη με τον ασκητισμό.

Ο Θερισμός?

Ο Θερισμός ήταν μια μεγάλη και ξεχωριστή « γιορτή». Γεμάτη  έθιμα, παιχνίδια και γελάσματα που γίνονταν γιατί τούτη η δουλειά ήταν η πιο σκληρή κι έπρεπε ο εργάτης μα κι ο « αφέντης» να νοιώθουν τούτες τις μέρες δυνατοί και γεμάτοι ενέργεια. Έθιμα που δεν υπάρχουν πια και αξίζει ίσως να θυμηθούμε, σαν  εκείνο  το περίφημο « παιχνίδι  του λαγού » για μεγαλύτερη διάθεση για την σκληρή αυτή δουλειά , που παιζόταν από επαγγελματίες θεριστές , μεγαλοσώμους άνδρες που χωρίζονταν σε «βαρείς» με γρηγοράδα στις κινήσεις και αποδοτικότητα και σε « ελαφρείς » άνδρες μετρίου αναστήματος και ευκίνητους. Δύο  θεριστές  εξυπηρετούνται από τέσσερις γυναίκες που δεματιάζουν. Στο ρόλο του λαγού , ο ελαφρύς θεριστής χρησιμοποιούσε το δρεπάνι του για δόντια και ο βαρύς στο ρόλο του κυνηγού , το δρεπάνι του για ντουφέκι. Και οι δύο έπρεπε να πατούν στον όργο τους. Ο λαγός με πολύ γρήγορες κινήσεις άνοιγε με το δρεπάνι του ένα ελικοειδή δρόμο , ενώ το σώμα του το έκρυβαν τα αθέριστα στάχυα που άφηνε κατά διαστήματα με τέχνη περισσή. Έτσι αλλού πλάταινε τον δρόμο του και αλλού απότομα τον στένευε, αλλάζοντας κατεύθυνση , προσπαθώντας να κάνει τον κυνηγό να χάσει τα ίχνη του? Ο κυνηγός με μεγάλες δρασκελιές  και ανάλογες δρεπανιές  και προσπαθώντας να μην κάνει θόρυβο , προχωρούσε , πάντοτε όμως κοιτάζοντας κλεφτά προς το μέρος του λαγού. Ο λαγός έβοσκε κόβοντας με τα γρήγορα δόντια του το σιτάρι, φτιάχνοντας μεγάλη πλατεία. Ο κυνηγός , αφού ευθυγράμμιζε τον δρόμο του, άρχιζε να προχωρεί  προς  την πλατεία του λαγού κι όταν έφθανε σε απόσταση βολής , ύψωνε το όπλο του, το έβλεπε  ο λαγός, έκανε τρομαγμένος να πηδήσει? και τα βόλια ( στάχυα ) χτυπούσαν τον λαγό , που έπεφτε κάτω. Ο κυνηγός πλησίαζε και βεβαιωνόταν. Το παιχνίδι τελείωνε , και μαζί κυνηγός και « αναστημένος » λαγός θέριζαν όσο σιτάρι είχαν ανακατέψει με τις  κινήσεις τους.

Ο Ιούνιος παραμένει στην μνήμη μας ο μήνας του θερισμού, του σταριού , του αμίλητου νερού, των μεγάλων φωτιών του Αι Γιάννη. Είναι ο μήνας  που κλείνουν τα σχολεία και αρχίζουν οι καλοκαιρινές διακοπές. Ο μήνας που ωριμάζουν τα φρούτα και οι νύχτες γεμίζουν καθαρό ουρανό γεμάτο  αστέρια και  που έχουν χίλιες δυο ιστορίες να διηγηθούν και φεγγάρια που καθρεφτίζονται σε ήρεμες θάλασσες  κι ακρογιαλιές.

 

 

ΠΗΓΕΣ:

Σύμμεικτα αγροτικά έθιμα, Μόδεστου Σαμαρά, 1953

Η Οδύσσεια των ημερολογίων, Στράτος Θεοδοσίου ? Μάνος Δανέζης, εκδ. Δίαυλος, 1995

Ελληνικαί  εορταί και έθιμα της λαϊκής λατρείας , Γ.Α. Μέγα, Αθήνα 1963

Μουσείο Μπενάκη, Παραδοσιακές καλλιέργειες, Αθήνα 1978

*Λόγια του αέρα, Ελένη Μπετεινάκη, Συλλογή διηγημάτων

Τα καλοκαιρινά, Δημ. Σ, Λουκάτος,εκδ. Φιλιππότη

Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη, Νίκος Ψιλάκης, εκδ. Καρμάνωρ

Εφημερίδα Καθημερινή

>

Απόψεις

ΑΝΑΝΕΩΘΗΚΕ: 01.06.2015 | 21:32

Δημοσίευση01.06.2015 | 07:28

Αναγνώσεις

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

CRETALIVE OFFERS

  • ΠΑΓΚΡΗΤΙΑ ΑΠΟΛΥΜΑΝΤΙΚΗ

    Κερδίστε πληρες set εντομοαπώθησης με φυσική πυρεθρίνη

    Αξίας ?63,00

  • ΟΠΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΜΑΡΚΑΚΗΣ

    Γυαλιά ηλίου Burberry

    146,00?

  • Central Parking

    Με κάθε υπηρεσία πλυντηρίου

    24 ώρες δωρεάν στάθμευση

  • ΟΠΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΜΑΡΚΑΚΗΣ

    Γυαλιά Ray Ban

    56,00?

MAXI THS KRHTHS

MAXI THS KRHTHS

ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ MAXHΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Αποτέλεσμα εικόνας για Μάχη της Κρήτης φωτογραφίες

20 ΜΑΙΟΥ  1941

Πρωί 20ης Μαΐου 1941. Η επιχείρηση κατάληψης της Κρήτης με την κωδική ονομασία «Unternehmen Merkur» δηλαδή «Επιχείρηση ΕΡΜΗΣ» έχει ξεκινήσει. Οι αεροπομπές των Γερμανών που καλύπτουν τον κρητικό ουρανό, με στόχο να αποβιβάσουν γερμανικές δυνάμεις και πολεμικό υλικό σε ολόκληρο το νησί, αποκλειστικά και μόνο από αέρος, δίνει το σύνθημα να ξεκινήσει η Μάχη της Κρήτης. Η «Luftlandeschlacht um Kreta», όπως ονόμασαν οι Γερμανοί τη μάχη, ολοκληρώθηκε την 1η Ιουνίου 1941.
Είναι ιστορικά καταγεγραμμένο ότι τη συγκεκριμένη επιχείρηση, της οποίας τη διαταγή εκτέλεσης της επιχείρησης, με αριθμό «28», υπέγραψε στις 25 Απριλίου 1941 ο Αδόλφος Χίτλερ. Η αντίσταση που συνάντησε η Γερμανία στην Ελλάδα, ήταν η αρχή του τέλους για τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο και είχε ως αποτέλεσμα την καθυστέρηση των γερμανικών στρατευμάτων για τους επόμενους στόχους του Γ΄Ράιχ.
Τι ακριβώς όμως συνέβη εκείνη τη μέρα; Ποια ήταν η έκβαση των πρώτων ωρών, μέχρι να ξεκινήσει η επίθεση σε Ρέθυμνο και Ηράκλειο και να εξελιχθούν οι επί του εδάφους μάχες;
Το 8ο σώμα της γερμανικής αεροπορίας, είχε ήδη ξεκινήσει επιχειρήσεις από τις 16 Απριλίου, ώστε να παρεμποδίζει κάθε πλωτό μέσο των συμμαχικών δυνάμεων για να αποδιοργανωθεί η συμμαχική ισχύς. Μεταξύ αυτών των επιχειρήσεων υπήρξαν και πλήγματα στα λιμάνια Ηρακλείου και Χανίων (Σούδα). Βομβαρδισμοί είχαν ξεκινήσει στο νησί από τις 14 Μαΐου, γεγονός που προετοίμαζε τη μεγάλη αεραπόβαση στο νησί, μιας και οι στόχοι των Γερμανών αφορούσαν στο σύνολο της κρητικής γης. Αεροδρόμιο Μάλεμε στα Χανιά, Λιμάνι της Σούδας, πολυβολεία κατά μήκος της Κρήτης, τα αεροδρόμια Πηγής και Ρουσών αλλά και οι πόλεις του Ηρακλείου, Ρεθύμνου, Χανίων, βομβαρδίστηκαν.
Το μέγεθος της καταστροφής μπορεί να γίνει αντιληπτό αν αναλογισθεί κανείς, πως κάθε μέρα από 14 Μαΐου έως και 18 Μαΐου διεξάγονταν περί τους οχτώ βομβαρδισμούς. Εμπορικά πλοία συνολικής χωρητικότητας 36.152 τόνων βυθίστηκαν, το ελληνικό αντιτορπιλικό ?Λέων? και η βρετανική κορβέτα «ΣΑΛΒΙΑ» καταστράφηκαν ολοσχερώς, η κίνηση από και προς την Κρήτη είχε σχεδόν διακοπεί και μέχρι την 20η Μαΐου 1941 η Γερμανική Αεροπορία είχε πετύχει την πλήρη απομόνωση του νησιού.
Παράλληλα, είχε αποδιοργανωθεί και ο ιστός των πόλεων, αφού μεγάλο μέρος των πληθυσμών τους είχε καταφύγει εκείνες τις μέρες στην ύπαιθρο της Κρήτης, σε συνάρτηση και με το γεγονός πως η Βρετανική αεροπορία είχε πληγεί ανεπανόρθωτα, με συνέπεια ο διοικητής των Δυνάμεων Κρήτης υποστράτηγος Φρέιμπεργκ, να θεωρεί μάταιη κάθε αντίσταση και να διατάξει τα εναπομείναντα πολεμικά αεροσκάφη να μεταβούν στην Αίγυπτο.

ΩΡΑ 6:30 ΠΡΩΪΝΗ?
Ξημερώματα 6.30 της 20ης Μαΐου 1941. Οι σταθμοί επιτήρησης αναφέρουν πως σμήνη αεροσκαφών προσεγγίζουν το νησί. Μέσα σε λίγα λεπτά, βομβαρδιστικά και καταδιωκτικά του 8ου Αεροπορικού Γερμανικού Σώματος, σκεπάζουν τον ουρανό της Σούδας ώστε να πλήξουν την Νεοζηλανδική Μεραρχία. Παράλληλα, μία δεύτερη επίθεση έχει στόχο το αεροδρόμιο του Μάλεμε, ενώ η πόλη των Χανίων δέχεται σφοδρό πλήγμα με κτίρια να ισοπεδώνονται φλεγόμενα και άμαχο πληθυσμό να χάνει τη ζωή του. Ήταν δε τόση η σφοδρότητα της επίθεσης, ώστε τα καταδιωκτικά αεροπλάνα έφταναν μέχρι την ύπαιθρο και θέριζαν από ανθρώπους μέχρι πρόβατα. Στις 7.30 το πρωί, πέντε βαρέα βομβαρδιστικά έριξαν δεκάδες βόμβες των χιλίων κιλών στις παραθαλάσσιες περιοχές του Ταυρωνίτη και του Πλατανιά στα Χανιά.
Στα επόμενα λεπτά, τα γερμανικά βομβαρδιστικά και καταδιωκτικά αποχωρούν και δίνουν τη θέση τους σε σμήνη αεροπλάνων Γιούνκερ 52, καθώς και σε ανεμοπλάνα, τα οποία τραβούν ανά ζεύγη γερμανικά αεροπλάνα.
Η ρίψη των αλεξιπτωτιστών ξεκίνησε, τα ανεμοπλάνα απελευθερώνονται ενώ ταυτόχρονα προσγειώνονται στη Χερσόνησο Ακρωτηρίου, στην περιοχή της Σούδας, νότια και δυτικά των Χανίων, μεταλλικά κιβώτια που περιέχουν οπλισμό, εφόδια, υγειονομικό υλικό, πολυβόλα, όλμους, μοτοσικλέτες και γερμανικά πολεμικά οχήματα.
Ο υποστράτηγος Φρέιμπεργκ από το στρατηγείο του στην πλαγιά του Αγίου Ματθαίου, με πανοραμική θέα στην πόλη των Χανίων, την έκταση του βόρειου παραλιακού μετώπου και τον ορεινό ορίζοντα του νομού, δίνει εντολή να οργανωθεί η άμυνα των ελληνοβρετανικών δυνάμεων. Άμεσα ξεκίνησε μία σφοδρή μάχη, με στόχο ν? αποδυναμωθεί η απόβαση από αέρος, αλλά και να μπορέσουν Έλληνες, Βρετανοί και Νεοζηλανδοί να κρατήσουν τα στρατηγικά σημεία, όπως Λιμάνι, Στρατιωτικό Νοσοκομείο στο Ακρωτήρι, την κοιλάδα του Καστελιού και τα υψώματα της Χερσονήσου Ροδοπού τα οποία υποστήριζαν τμήματα της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων.

Σθεναρή αντίσταση
Οι μάχες σώμα με σώμα και οι συνεχείς αποκρούσεις από πλευράς των ελληνικών και συμμαχικών δυνάμεων κατά των Γερμανών διαρκούν έως τις 10 το βράδυ, οπότε ο Φρέιμπεργκ διαπιστώνει πως παρά τις απώλειες και τις ελάχιστες δυνατότητές του, έχει διατηρηθεί η ισχύς των δυνάμεων της συμμαχίας σε λιμάνια και αεροδρόμια εκτός από το Μάλεμε όπου εκεί, η γερμανική απόβαση είχε επιτευχθεί, κυρίως λόγω της αποχώρησης της 5ης Νεοζηλανδικής Ταξιαρχίας.
Σύμφωνα με τις αναφορές που υπάρχουν ο διοικητής του 11ου Αεροπορικού Σώματος που πάτησε, μετά από τη συγκεκριμένη μάχη, την κρητική γη και αφού συγκέντρωσε όλες τις αναφορές των υφισταμένων του στο τέλος της ημέρας της 20ης Μαΐου 1941, κατέγραψε την εικόνα της κατάστασης ως εξής: ?Ουδείς αντικειμενικός σκοπός είχεν επιτευχθεί, διότι ουδέν εκ των ζωτικών σημείων είχε καταληφθεί. Οι δυνάμεις που προσγειώθηκαν, λόγω των τεράστιων απωλειών και της διασποράς τους, δεν ήταν σε θέση να συνεχίσουν τον αγώνα μόνες τους. Το αεροδρόμιο του Μάλεμε ήταν το μόνο σημείο, όπου είχε σημειωθεί επιτυχία??.
Όμως παρά την εικόνα που είχε δημιουργηθεί και τις κατά τόπους νίκες των ελληνικών και συμμαχικών στρατευμάτων, την πρώτη ημέρα της Μάχης, οι γερμανικές δυνάμεις συνέχισαν και κατά τις επόμενες ώρες και ημέρες τις ρίψεις και τις αποβάσεις από αέρος, λόχων και ταγμάτων Γερμανών στρατιωτών. Άσχετα όμως με τη σθεναρή αντίσταση ακόμα και των απλών πολιτών, χωρικών, γυναικών και ανδρών, η κατοχή τελικά επιτεύχθηκε στο σύνολο του νησιού, η οποία ήταν αποτέλεσμα της έλλειψης πυρομαχικών και εξοπλισμού στα συμμαχικά στρατεύματα συνέπεια του αποκλεισμού του νησιού από 16 Απριλίου πριν από την έναρξη της Επιχείρησης ΕΡΜΗΣ?
Ακολούθησαν οι βομβαρδισμοί σε Ρέθυμνο και Ηράκλειο και οι καταλήψεις στρατηγικών σημείων, μετά από σφοδρές μάχες στους νομούς αυτούς. Μάχες που διήρκεσαν 10 ολόκληρες μέρες. Η έλλειψη εφοδίων, η κούραση και πείνα των στρατιωτών οδήγησαν πολλές φορές σε καταδικασμένες αναμετρήσεις με τους Γερμανούς, οι οποίοι συνεχώς ανεφοδιάζονταν.
Ως εκ τούτου, την 30η Μαΐου 1941 ο υποστράτηγος Λιναρδάκης στο Ηράκλειο, πέρασε την είσοδο του 43ου Συντάγματος Πεζικού για να συναντήσει τον διοικητή των Γερμανικών δυνάμεων ώστε να υπογραφεί μεταξύ τους η πράξη της ανακωχής. Είχε προηγηθεί η συνάντηση του Ταγματάρχη Τσαγκαράκη ο οποίος ζήτησε από τον Γερμανό συνταγματάρχη Μπρόγερ ανακωχή η οποία όμως δεν έγινε αποδεκτή. Ο ταγματάρχης Τσαγκαράκης ζήτησε τουλάχιστον να πάψουν οι βομβαρδισμοί και οι επιθέσεις στα χωριά μιας και ο στρατός δεν ήταν σε θέση να μάχεται. Ο Μπρόγερ του ζήτησε την άνευ όρων παράδοση.
Έτσι, μετά από 10 ημέρες η Μάχη της Κρήτης έληξε με επικράτηση των Γερμανών που όμως είχαν δεχτεί τέτοιο πλήγμα και απώλειες ώστε μέχρι και τη λήξη του Β? Παγκοσμίου Πολέμου, ουδέποτε επιχείρησαν παρόμοιο εγχείρημα και ο Χίτλερ με διαταγή του μετέτρεψε τις μονάδες των αλεξιπτωτιστών σε μονάδες κανονικού στρατού.

Πηγή: εφημερίδα «Χανιώτικα Νέα»

protomagia

protomagia

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Από τον Μάη του 1886 που τα εργατικά συνδικάτα στο Σικάγο ξεσηκώθηκαν διεκδικώντας 8ωρη εργασία με καλύτερες συνθήκες, η πρώτη Μαΐου έχει καθιερωθεί ως ημέρα των εργατών. Είναι συνδεδεμένη με τους εργατικούς αγώνες και αποτελεί φόρο τιμής στα πρόσωπα που χάθηκαν προκειμένου να αφήσουν στις επόμενες γενιές παρακαταθήκη φυσιολογικές εργασιακές συνθήκες. Σήμερα, για τον περισσότερους δεν είναι παρά μία αφορμή για αποχή από την εργασία, για χαλάρωση και ανάπαυση, μία ευκαιρία να βρεθούν κοντά στη φύση και μακριά από τη ρουτίνα της καθημερινότητας.

Ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς όμως, δεν είναι μία συνήθεια του 19ου αιώνα. Έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα καθώς οι εκδηλώσεις που γίνονταν είτε για τη Θεά Δήμητρα είτε για τον Διόνυσο  είχαν σκοπό  να γιορτάσει ο κόσμος τη γονιμότητα των αγρών, την καρποφορία της γης, την άνθιση της φύσης, το οριστικό τέλος του χειμώνα και τον ερχομό του καλοκαιριού. Από την αρχαία Ελλάδα στο Βυζάντιο και ύστερα σε όλη την Ευρώπη, την Πρωτομαγιά λάμβαναν χώρα πλήθος εορταστικών τελετών και εθιμοτυπικών διαδικασιών πολλές εκ των οποίων έχουν παραμείνει ως τις μέρες μας.

Στην Ελλάδα το πιο διαδεδομένο έθιμο είναι η δημιουργία του πρωτομαγιάτικου στεφανιού από λουλούδια κομμένα από τους αγρούς. Παραλλαγή του εθίμου εντοπίζεται και στην αρχαιότητα, όταν στο πλαίσιο της εορτής των Θαργηλίων, οι συμμετέχοντες έπαιρναν ένα πράσινο κλαδί που μόλις είχε πετάξει φύλλα, το τύλιγαν με ταινίες και επάνω του κρεμούσαν σύκα, ψωμί, φλασκιά με λάδι, κρασί και μέλι, συμβολίζοντας την ζωή, την υγεία, την καλή τύχη, την καλή σοδειά και την ευφορία. Στην πάροδο των χρόνων, βέβαια, το έθιμο άλλαξε πολλές φορές για να πάρει τελικά τη μορφή που έχει σήμερα. Στη σύγχρονη εποχή, απαλλαγμένοι από τέτοιου είδους συμβολισμούς, το στεφάνι της Πρωτομαγιάς αποτελεί περισσότερο μία ευχάριστη δραστηριότητα για τα παιδιά τα οποία απολαμβάνουν την ημέρα χωρίς σχολείο και προσπαθούν να φτιάξουν το ομορφότερο στεφάνι της γειτονιάς. Το κρεμούν στην πόρτα ή το μπαλκόνι όπου και το κρατούν μέχρι τις 23 Ιουνίου, παραμονή του Αη Γιάννη του Κλήδονα, οπότε και το καίνε.

 

protomagia

protomagia

Δέξου, Μάη

 

Η Άνοιξη, δροσιές γεμάτη,

καρτερεί μεσοκαμπής,

στ΄ ανθισμένο της παλάτι

Μάη μου, για να μπεις.

Δέξου φούχτες τα λουλούδια

απ΄ την πλούσια ποδιά.

Δέξου, Μάη, γλυκά τραγούδια

κι από τα παιδιά.

 

Στέλιος Σπεράντσας